ตอนที่ 2
เปิดหนังสือนิทานร้อยบรรทัด
หลายวันมาแล้วที่ ประเสริฐ ขลุกอยู่กับหนังสือเรียนสมัยเก่าๆ เขาพยายามคัดหนังสือบางเล่มเอาไว้ให้หลานสาวคนโปรดของเขาอ่านต่อหลังจากที่ได้เคยอ่านหนังสือ “ดอกสร้อยสุภาษิต” ด้วยกันไปแล้วเล่มหนึ่ง
“คงไม่มีเล่มไหนจะดีไปกว่าเล่มนี้อีกแล้วหลานรัก” เขาพูดพึมพำอยู่คนเดียว เมื่อหยิบหนังสือเล่มหนึ่งที่มีชื่อว่า “นิทานร้อยบรรทัด” ขึ้นมา
หนังสือเล่มนี้ แต่งโดย หลวงสำเร็จวรรณกิจ เรียบเรียง ตีพิมพ์ไว้เมื่อ พ.ศ.๒๕๑๑ ภายในเล่มมีนิทาน ๒ เรื่อง เรื่องละ ๑๐๐ บรรทัดพอดี เขาจำได้ว่าหนังสือเล่มนี้ เป็นหนังสือที่เขาชื่นชอบมากเป็นพิเศษเมื่อตอนเขายังเด็ก เหตุเพราะว่ามันเป็น “หนังสือนิทาน” แต่ความแตกต่างอันเป็นเสน่ห์ของมันก็คือ มันถูกแต่งให้เป็น “บทกลอน” ที่สอดคล้องแสนไพเราะจับใจยิ่งนัก
หนังสือนิทานร้อยบรรทัดนี้ ใช้ภาษาที่เด็กๆสามารถเข้าใจ และจดจำได้ง่ายๆ และด้วยหนังสือเรียนประเภทนี้นี่เองที่ทำให้ ประเสริฐ กลายเป็นคนที่รักการอ่านหนังสือและคุ้นเคยกับบทกวีต่างๆ มาจนถึงทุกวันนี้
นอกจากนั้น ภายในหนังสือนี้ก็ยังมีรูปประกอบเรื่องอยู่ด้วย เพื่อให้เด็กจินตนาการตามไปได้ชัดเจนยิ่งขึ้น เขาเชื่อว่า น้องแพรวา จะต้องชอบหนังสือเล่มนี้แน่ๆ ยังไม่ทันไรเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเล็กๆวิ่งตรงมาที่ห้องทำงานของเขา
“คุณปู่ขาสวัสดีค่ะ” หลานสาวคนสวยในชุดนักเรียน ยกมือไหว้เขาพร้อมกับกล่าวสวัสดี เขารีบยกมือขึ้นพนมไหว้ระหว่างอก เพื่อรับไหว้หลานรัก พร้อมกล่าวตอบว่า
“สวัสดีจ้ะ คนเก่งของปู่ วันนี้ปู่มีหนังสือนิทาน ไว้ให้น้องแพรวาอ่านด้วยนะ สนใจไหม” เขาแกล้งถาม
“สนใจซี่คะ” ว่าแล้วสาวน้อยก็กระโดดขึ้นมาอยู่บนตักของผู้เป็นปู่ทันที
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น